Zon zuipen ziekenhuis

Hallo hallo andere kant van de wereld !

Hier ben ik weer. Huidige situatie : ik zit thuis ipv op mijn project met me benen omhoog te wachten tot ik daar de dokter mag. Waarom? Daar kom je aan het einde van deze blog achter.

Niet afgelopen zondag maar de zondag ervoor ben ik last minuut nog op trip geweest naar ston island ( dat spreek je op mijn manier uit als stoned island). Het is een eiland in het brokkopondomeer ten zuiden van Paramaribo, een kleine 2 uur rijden.
Het brokkopondomeer is eigenlijk een onderwater gelopen stuk jungle door een stuwdam die ze ergens hebben geplaatst. In het meer zie je ook uitstekende dode/kale bomen wat een prachtig mooi uitzicht geeft. Bij de oever zijn we in een boot gestapt en het meer op gegaan, oh me god wat was dit prachtig mooi. Na een stukje varen kwamen we bij een klein eilandje terug waar we gingen chillen en een beetje zwemmen in het meer. Het eiland was zo klein dat je in 3 min al weer terug was maar de stilte die je daar hoorde was adembenemend en heel fijn. Na een tijdje te hebben gezwommen zijn we terug de boot in gestapt en verder gevaren naar ston island. Dit is dus een eiland waar niemand woont en alleen apen leven. Joehoeeeeee eindelijk aapjes kijken. Naar een uur op het eiland lopen hadden we nog steeds geen apen gezien. Hmmm ze hadden zich wel heel erg goed verstopt. Ik had z'n beetje de hoop al opgegeven en was terug naar de boot aan het wandelen tot ik een jongen hoorde roepen "kom kom kom schiet op" ik trek me toch een sprintje de boes boes in en ja hoor daar zatten ze dan. Oh my god!!!! De baboe apen en ze zaten me echt aan te kijken of ik van mars kwam. Ik natuurlijk duizend foto's maken tot er 1 bedacht aan de wandel te gaan. Hij klom vlak boven mijn hoofd door de takken naar een andere boom en weg was hij maaaaaaaar het was gelukt ik had een foto kunnen maken. Achteraf kreeg ik de vraag van de gids uhmm Aukje werd jij niet bang toen ze boven je hoofd klommen?? Hahaha oohja totaal niet aan gedacht dat ze mij misschien niet leuk vonden. Ik was gewoon helemaal in de ban van de aap. Nou nog even met de lokale bevolking gekletst aan de oever en toen was het alweer tijd om naar huis te gaan, net op tijd ook want het begon super hard te regenen. Terug in Paramaribo zijn we met de gids nog uiteten geweest en ben daarna lekker naar bed gegaan om de volgende dag aan me eerste volle week op het project te beginnen.
Maandag!!
Op mijn fiets richting kindertehuis Tamara ( uuuh het is trouwens z'n 40 min fietsen heeeeel heet in de zon) op dit moment hebben de kinderen nog vakantie dus zijn er allemaal leuke activiteiten gepland zoals sporten in de buurt en daar hadden ze ook de afsluiting die was georganiseerd door het ministerie van jeugd zaken. Super leuk er kwamen lokale artiesten dus ik heb ook nog een beetje de cultuur kunnen meepikken. Verder kan ik niet zo heel veel vertellen over het huis omdat het natuurlijk goed beschermd is. Het is een crisisopvang waar kinderen nooit langer dan 3 tot 6 maanden wonen. Ze streven er naar dat de thuis situatie word verbeterd en de kinderen terug naar huis kunnen. Ik heb al een paar verhalen over kinderen gehoord en werkelijk waar het is heeeeeel heftig en dus zo bizar dat de kinderen allemaal heel lief zijn en echt naar je uitkijken wanneer je komt. Ook heb ik al een situatie meegemaakt dat 2 kinderen werden opgehaald door hun moeder om terug naar huis te gaan ( snik snik snik ja ik stond alweer te janken). Hopelijk heb ik jullie een klein beetje een beeld kunnen geven wat het allemaal inhoudt. Oohja om niet te vergeten ik zing bijna elke dag het liedje in de maneschijn met ze. Tante Carla als je dit leest ik denk bijna elke dag aan jou want telkens als ik het liedje zing komt de herinnering naar boven dat ik op woensdag middag bij jou was en dit liedje met je zong ;)

De eerste week bij het kindertehuis zit er alweer op dus tijd voor wat actie !!!
Donderdag avond goed opstap geweest en heel veel plezier gehad vooral toen ik de filmpjes terug zag van onder andere bierpong hahaha.

Trip nummero 3!!!! Een 2 daagse adventure trip.
Zaterdag zijn wij heeeull vroeg aangereden naar parrabello ( voor mij nog steeds onvindbaar op de kaart) daar wel aangekomen was het voor mij tijd om te gaan zipline. Lekker z'n strak ding om je middel en tussen je benen echt top....... Maar ala huppatee met me staart tussen me benen ging ik maar mee. Die meneertjes alles uitgelegd en we begonnen met oefenen eerst een klein, laag stukje en naar een steeds groter, hoger en langer stuk. Ik was een soort Jane van Tarzan die door de bomen vloog. Vol adrenaline en concentratie deed ik precies wat gezegd was en maakte ik me constant met clips overal aan vast tot ik opeens besefte dat ik wel heel hoog in een boom stond en over het water heen moest. ( mijn letterlijke gedachte was shit shit shit dit is belachelijk hoog en er zitten piranha's en kaaimannen in de water. Oké oké ik ga gewoon en zie wel) jaja en raad even wat er gebeurde.......................





Ik heb het gehaald!!!! En leef nog steeds.
Na het zipline had ik even rust en mocht daarna door met quad rijden. Iedereen die terug kwam zat helemaal onder de modder dus ik dacht al hmmmm oké...
Toen ik aan de beurt was met andere was er nog een plek vrij bij de gids achterop. Moooooooi daar ging ik wel zitten dan zit ik sowieso voorop en krijgt de rest al het stof en modder over zich heen hihihihi. Na een kwartiertje alle kanten op gevolgen achterop mocht ik zelf gaan rijden en de gids ging vertellen wat ik moest doen. Oké oké dacht ik, ik trek me stoere mood aan en ga op dat ding zitten. Het leuke van alles was dat die gids eigenlijk niks zei alleen welke kant ik op moest. Wonder boven wonder begon ik dat ding te begrijpen en ging het super goed. Ook weer overleeft:)

De activiteiten zaten erop dus de bus weer in om naar Dantabai te rijden. Hier verbleven wij in een hutje met een bed. luxe!!!! Voor jullie misschien niet maar na de avonturen in de jungle voor mij wel hoor. En dan nu mijn aller maar dan ook aller aller grootste nachtmerrie kwam uit zonder het maar ook in de gaten te hebben scheen ik in het donker met mijn zaklamp opeens op een vogelspin. Lees goed hè!! Een echt dikke vette mega grote vogelspin zoals in film's. Letterlijk waar begon ik als een klein kind hysterisch te huilen en gillen. Hahahah held op sokken ben ik ook hè ;). Maar naar een enigszins onrustige nacht werd ik wakker met een foto uitzicht (zie de foto's) hier werd ik even stil van en kwam ik tot besef dat ik echt aan het genieten ben en mezelf heb terug gevonden door fijn te zijn wie ik ben. Conclusie ik wil hier nooit meer weg. ( ik kom wel terug hoor Ooit Misschien).
Met zijn alle hebben we goed ontbeten en waren we klaar voor activiteit 3.
Met de bus zijn wij een stuk omhoog lang de rivier gereden om daar te beginnen. Met ons reddingsvest en grote zwarte band plonsde wij de rivier in. Het was de bedoeling dat er stroom versnelling waren en dat wij met onze band via de stroming terug naar ons kamp zouden gaan. Helaas stond het water zo laag dat er geen stroming was en we met onze armen vooruit moesten peddelen. Heeeeeeel zwaar pffff. Gelukkig kwam na een uur onze boot daar konden we aanhangen zo zijn we nog een anderhalf uur terug naar ons kamp gegaan.
Hehe we waren er. Helemaal kapot en verbrand zaten we aan tafel te eten en hadden we besloten om niet meer te gaan raften want er was toch geen stroming en iedereen had toch wel erg last van de verbrandingen. Na lang beraad hadden we besloten om terug te gaan want het was nog een erg lange terug reis omdat het heel erg druk was op de weg. Puffend en kreunend heb ik in de bus terug gezeten en ben ik met heel veel pijn en moeite maandag met de taxi naar mijn project gegaan. Achteraf niet de beste keuze maar goed. Zoals ik in het begin al vertelde zit ik op me stoel met me benen omhoog. Maandag avond is onze contactpersoon langs gekomen en hebben we fijn en gezellig gekletst onder tussen zat ik met crème en komkommer op me benen in de hoop dat de brand eruit ging ( op advies van moeders :). ) toen ik de komkommer eraf haalde en wilde gaan staan kwam ik tot de conclusie dat ik niet meer van de pijn op me benen kon staan en dat er alleen maar blaasjes op me benen zaten. Op advies van Marleen ben ik vandaag dus thuis gebleven en naar de dokter geweest.
Het was misschien een beetje grappig want ik hoorde die Surinaamse zusters al denken. Daar is een bakra die weer zo dom is geweest om in de zon te gaan liggen. Na het vertellen van mijn verhaal begrepen ze wel dat ik geen kant op kon in het water. Helaas zijn mijn benen dus 2de graads verbrand. ik heb crème, pijnstilling en antibiotica gekregen. De antibiotica is uit voorzorg voor als eens blaasje kapot gaat dat het infectie gevaar heel groot is hier. Ik mag 1,5 week absoluut niet in de zon en het mag ook echt totaal niet vies worden. Hmmmmmmm mooi kut.

Dus einde verhaal hahahaha. Ik moet even aankijken hoe het gaat en niet vergeten allemaal No spang, ofwel geen stress.

Bij deze zeg ik weer doei doei Hollanders hihi mocht je nog vragen of iets anders willen weten je kan en mag me gewoon appen of FaceTime

Bye bye